Bir zaman sığınmak, bir zamana..
Bir yokuş başı çocukluğum..
Yuvarlandı ya, bir daha tutamadık..
Denizi görürdü, geleceğim..
Tuğlalar ördüler önüne, ben de yaşlandım.. yaşamadım..
Sen düşle tanımadığım..
Sen süsle düşlerini, tuğla deliklerinden bakarak..
”Uzaklar” derdi.. ve eklerdi.. bana uzakları anlat..
”Uzaklar” derdim.. hiç bilmeden bizi bekler.. Gitti.. Uzaklara..
Tuzaklar kurdum kendime, bir kaç baharat kattım..
Bayat ekmekle besledim kanatları..
Yüzü ekşidi rüzgarların.. bir daha uğramadılar..
Emanet nefes, borca harcanan vicdan zamanları..
Ve yalnızlık şimdi ile sonra arasında bir çırpınma..
Kemikleri birbirine geçmiş kafesin..
Azad sevaplarına aç ruhlar..
Salıver düşlerini, yalvarışlar bir dilek..
Kırlara uzanmış kırlaşan çabalar..
Çırpınma! Sana yazılan şarkılar kötü yolda..
Dişlerimin arasında bir papatya..
Elimde neşter.. ve ruhun güzide bir misafir..
Acıttın..
Şiir bitmeli..
Cihan Uysal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder