Hasat mevsimi hüzünlerindeyim...Ama asla dönmek yok bu kavrulmuş toprağa bi damlada olsa su veren,gözleri iliklerime kadar işleyen güzel kalpli kara neferden.
Varsın sevmesinler bu bedeni,umrumda dünyanınm hızı zamanın yok oluşu.Sana geldi bu can bilinmemişliklerden.Kaşla göz arasında bir yerlere yerleşmiş tenim kolaymı ha dünya beni alıkoymaya çalışmak istençlerimden.Ben hüzünüm, sabırım, sevgiyim, bendenim, varım, yokum...
Doğdum ve geldim işte bu yüzdendir isimsiz kahırlarım.ama sendin ve sen olacaksın beni en bilinmedik yerleri gorme özgürlüğüne ulaştıran ki ben neyim sana bi çocuk, bi aşk, bi hiç, neyim ki ben bakışlarında.Dillerinde kelimelerim nedir?
Şimdi seni yaşıorum.Hayata daha bi güneşli bakmakmış. Seni tanımak sana sarılmak efsanelerde anlatılan sihirlerin ta kendisiymiş.Seni yaşamak yaşanmışlıkların sadece teferruat olduğunu anlatan en güzel duyguymuş.Seni yaşamak seni bilmekmiş.Seni yaşamak kahrolası umutsuzluklarımı bi türk kılıcıyla iki ayırmakmış, kafasını kesmekmiş.Sen öğrendiğim en güzel habermiş,sen aslında nerelerdeymişin de ben bu kadar körmüşüm,hani bilmeyiz ya ilk adım attığımızdaki hislerimizi sen buNu öğretenmişsin....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder