Önümde bir yol var yanımda sen ucunda sen.kavrulmuş fıstık tadındaki günlerde kaybediorum kanımın her damlasını.Bi hayat kayıp gidio ben sadece bakıyorum.keşişlerin aradığı bi kokuydun sen ben buldum.ciğerime işledi ve mutluluğun sırrı benim oldu.Sana dokunmak tanımak dudaklarda....Kalırım,yine kaçasım yok.
        Pamuktan kalelerim var benim içine fasulye koysan filizlenen.Ölmüş filizlerim var kalbimde, tek birtanesi actı, çiçeklendi.Kasırgalarım var dingin yaz akşamlarımda, sen geldin alabora oldu devrilmiş kayıklar.Ölüm var bir de ölmeden yaşayamamamak.Ben neresindeyim bu çözülmemişliğin.Aslında biliyorum ellerin bana dokundukça neresindeyim bu hayat kısmının.Sana dokunmak güzel şey.Ben dediğim, içinde birtakım hareketlenmelerin olduğu bi uçurumda, en kenardaki çöl çiçeği oldun.Yapamadım, gidemedim, kaçamadım sen oldun hayat oldun .
         Şimdi sonra  iki göz var, içinde kaybolmak istediğim, uyandığımda kokusunu bana veren bi gonca....
         Sen nefes,sen kurumus bi dala cansuyu,ve sen ömür boyu sevdiğim kadın ve sen haykırışlarla gelen en nadide hediye.....sen ben kadın......