Bana bakmayı kes ve anlat dedi..
Peki diyebildim.
…. ları olan bir çaresizlikti belki de…
Belki de gözlerimi kıstığım bir aralık.
Aralık kalan kapılardan sığdırdım şiirlerimi..
Uçmaya üşenen kanatlarımı üfledim, tozlu..
Gözyaşlarıma abanan bir vasiyet senden kalan..
Kalanlar sabahçı kahvelerinde sıcak çay buharı..
İçime çektim tazeliği.. bir ansızın cümlesinde… ve
Kırmızıları sevdiğinden maviye dost oldum… ya da
Ürkekliğimden ürktüm ya sevmezsen balkon saksılarımı..
Anlat dedin be kadın. ben ne yapayım..?
Silemediklerim, bir yaz dalında çaput en iyi dileklere..
Anlat dedin be kadın.. ne bileyim..?
Uzaklardan selam getir bana.. Heybende bir belki kelimesi..
Kırmızıları sevdin diye maviye dost oldum..
Cihan Uysal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder